Patladı mısırlar:Patlamış mısır, ister sinema salonlarında ister spor müsabakalarında olsun, çağdaş Amerikan kültürüne derinlemesine yerleşmiş basit ama keyifli atıştırmalıklardan biridir. İnsanların mısırın mucizevi bir şekilde o kabarık, çıtır çıtır lezzete nasıl dönüşebildiğini nasıl keşfettiklerini anlamak, bu ilginç yiyecek gizemlerinden biridir.
Albany Üniversitesi’nde Antropoloji profesörü olan Sean Rafferty’nin yakın zamanda yayınlanan ‘Curious Kids’ makalesinde açıkladığı gibi, keşif muhtemelen tesadüfi bir dahiyane hamleydi. Mısırın (ya da bilindiği adıyla mısırın) dış çekirdek kabuğu gibi oldukça dayanıklı bileşenlere sahip olduğunu ve bu bileşenlerin tüketiminin binlerce yıl boyunca korunmasını sağladığını belirtiyor. Arkeologlar, fitolit adı verilen küçük kaya benzeri parçaların yanı sıra köken hikayesini bir araya getirebildiler.
Her şey yaklaşık 9.000 yıl önce Meksika’da teosinte adı verilen ot benzeri bir bitkiyle başladı. Yerli Amerikalıların ataları, teosinte’nin nişastalı tohumlarını bir besin kaynağı olarak topladılar. En büyük tohumları yeniden dikmek gibi temel tarımsal uygulamalarla, bu yabani ot yüzyıllar süren ekimle yavaş yavaş bugün aşina olduğumuz mısıra dönüştü.
Ancak, bildiğimiz şekliyle patlamış mısır, rapora göre, belirli bir mısır çeşidinin ısıtıldığında fazladan “patlayabilir” olduğu keşfedildiğinde ortaya çıktı. Bu türün 6.700 yıl öncesine kadar uzanan kalıntıları, hem fitolit parçacıkları hem de kömürleşmiş patlamış çekirdekler şeklinde Peru gibi yerlerde bulundu.
Dünyanın ilk patlamış mısırı, büyük ihtimalle mısır tanelerinin bir pişirme ateşine düşmesiyle tesadüfen patladı. Aniden, normal mısırdan daha uzun süre dayanıyormuş gibi görünen bu gizemli şekilde şişmiş mısır parçaları ortaya çıktı. Ve antik bir atıştırmalık doğdu.
Elbette o zamanlar tereyağı veya tuz bulunmuyordu. İlk patlamış mısır hayranları muhtemelen çıtır şişirilmiş mısırlarını sade ve oda sıcaklığında yemeyi seviyorlardı. Yine de, ısı yoluyla çekirdeklerin nem içeriğini dışarı atarak mısır stoklarını uzatmanın yaratıcı bir yolunu sağladı.
Rafferty’nin de dediği gibi, “Bugün lezzetli bir atıştırmalık olarak düşünebileceğiniz şey, muhtemelen başlangıçta yiyecekleri saklamanın ve saklamanın kullanışlı bir yolu olarak ortaya çıkmıştır.”
Ancak, bu öncülerin muhtemelen bilmediği şey, patlamış mısırın sadece mısırı saklamanın alternatif bir yolu olmadığıydı – ikisi de hazırlanışa bağlı olarak çok farklı besin değerlerine sahip olabilir. Normal mısırla karşılaştırıldığında, patlamış mısır patlatıldığında doğal olarak daha fazla lif ve daha az karbonhidrat içerir.
Patlamış mısırın gizemini çözdüğümüze göre, alkollü içecekleri yapmak için fermantasyon sürecini ilk kimin keşfettiğini bilmek istiyorum, çünkü bu, oldukça eğlenceli sonuçları olan tesadüfi bir keşif gibi görünüyor.
Resim kredisi: Jesse Gardner