Standart bir ABD/İngiltere QWERTY klavyesinde mezar/tilde tuşu nerededir?
Bu önemsiz bilgi hakkında biraz arka plan ve daha fazla bağlam
IBM’in Deep Blue sistemi, 10 Şubat 1996’da Garry Kasparov’a karşı altı oyunluk bir maçın ilk oyununu kazandığında bir dünya satranç şampiyonuna karşı ilk zaferini elde etti. Bu ilk kayba rağmen, Kasparov sonraki oyunların üçünde galip geldi ve kalan ikisinde berabere kaldı.
Mayıs 1997’de, bir yıldan fazla bir süre sonra, Kasparov Deep Blue’nun yükseltilmiş bir versiyonuna karşı altı maçlık bir rövanşı dar bir farkla kaybetti. Yenilgi o kadar şaşırtıcıydı ki Kasparov IBM’i hile yapmakla suçlayacak kadar ileri gitti. IBM bu iddiaları reddetti ve daha sonraki bir rövanş teklifini reddetti, bunun yerine Deep Blue sistemini emekliye ayırmayı seçti.
Deep Blue’nun geliştirilmesi 1985’te Carnegie Mellon Üniversitesi’ndeki ChipTest projesiyle başladı. Sistem ağırlıklı olarak satranç oynamak için kaba kuvvet hesaplama gücüne dayanıyordu. 30 düğümlü, büyük ölçüde paralel, RS/6000 SP Thin P2SC tabanlı bir sistemden oluşuyordu. Her düğüm, 480 özel amaçlı VLSI satranç yongasıyla geliştirilmiş 120MHz P2SC mikroişlemci içeriyordu.
Deep Blue’nun satranç oynama programı AIX işletim sistemi altında çalışan C programlama diliyle geliştirilmiştir.
Deep Blue, 1997’de Kasparov ile yaptığı rövanş maçında saniyede 200 milyon pozisyonu değerlendirebiliyordu. Bu oran, 1996 versiyonundan iki kat daha hızlıydı ve bu da hesaplama yeteneğinde önemli bir sıçramaya işaret ediyordu. O zamanlar, dünyanın en güçlü 259. süper bilgisayarıydı.
Deep Blue-Kasparov maçları yapay zeka tarihinde çığır açan olaylardı. Dünyaya makinelerin karmaşık görevlerde en iyi insan zihinlerini bile geride bırakabileceğini göstererek hızla ilerleyen teknolojinin etkileri hakkında yaygın tartışmalara yol açtı. Deep Blue, makinelerin neler başarabileceğinin sınırlarını zorlamaya devam eden daha sofistike AI sistemlerinin geliştirilmesinin yolunu açtı.