Sonuç olarak:Intel’in kötü bir çeyrek geçirmesi o kadar da şaşırtıcı değil. Şaşırtıcı olan, yönetimin planlarını nasıl ileteceğini bilememesi.
Geçtiğimiz hafta, bir dizi olumsuz Intel haberi bildirdik: Başlangıçta beklenenden daha fazla çipi etkileyen CPU çökmeleri, bu çiplerin mevcut sahiplerini yatıştırmak için bir garanti uzatması, en son mobil CPU modellerinde verim sorunları, toplu dava olasılığı ve işten çıkarma duyurusu. Geriye dönüp bakıldığında, bunların hepsi şirketin Cuma günü son çeyrek sonuçlarını duyurduğunda yaşanan hisse senedi düşüşünün habercisi gibi görünüyordu.
Intel, Q2 kazançlarını bildirdi ve rakamlar iyi değildi. 12,8 milyar dolarlık gelir, 12,9 milyar dolarlık konsensüsü kaçırdı ve 0,02 dolarlık EPS, 0,10 dolarlık beklentilerin çok altındaydı. Rehberlik daha da kötüydü, beklenen Q3 geliri 12,5 milyar ila 13,5 milyar dolar, 14,3 milyar dolarlık konsensüsün altında ve hisse başına beklenen kayıp ($0,03), 0,31 dolarlık konsensüse kıyasla.
Bu sayıların ne kadar kötü olduğunu kavramak zor, ancak Cuma günü %20+’lık hisse senedi satışı özlü bir özet sunuyor. Kazanç çağrısı da yardımcı olmadı. Diplomatik bir şekilde ifade etmek gerekirse, yönetimin yorumları ve sorulara verdiği yanıtlar durumu iyileştirmedi.
Bu sayılar sizi şaşırtmayabilir. Birkaç ay önce, bu yılın Intel için çok zor olacağını belirtmiştik. Şirketin geleceği, üretim sürecini tersine çevirmeye bağlı, ancak bunu en erken 2025 sonuna kadar sayılara yansıdığını göremeyeceğiz. O zamana kadar Intel’in ürünleri finansalları desteklemekte zorlanacak.
Şirket, bu çeyrekte ana pazarlarında pay kaybetmediğini, bunun yerine bu payı elinde tutmak için fiyatları keskin bir şekilde düşürdüğünü iddia ediyor. Buna ek olarak, şirket içinde yeni üretim süreçlerine geçiş (ki bu her zaman brüt marjları etkiler) ve TSMC tarafından üretilen daha fazla ürün, şu anda gördüğümüz marj patlamasına yol açtı. Ve belki de TSMC’nin fiyatları artırdığından bahsetmek için doğru zaman değil…
Yani, bu sonuçların hiçbiri şaşırtıcı değil, ancak şaşırtıcı olan sürece enjekte edilen belirsizlik yönetiminin miktarı. Hem hazırladıkları açıklamalar hem de yanıtları, Intel’in sıkıntılarının her zaman merkezinde olduğunu düşündüğümüz kemiren kültürel sorunları yansıtıyor. Görüşmede karşılaşılan en büyük sorun, şirketin bir yerde hata yaptığını kabul etmekteki isteksizliğiydi.
Örneğin, bu çeyreğin rakamlarına yanıt olarak şirket, (zaten azaltılmış) iş gücünün %15’ini kesmek de dahil olmak üzere işletme giderlerinde büyük bir azaltma uyguluyor. Ayrıca yıl için sermaye harcaması planlarını da azaltıyorlar. Ancak şirket, bu kesintilerin büyüme beklentilerine zarar vermeyeceği konusunda ısrarcı. Operasyonlarında tekrar tekrar maliyet tasarrufları belirlediler ve şimdi bunları uyguluyorlar. Ancak her iki şekilde de yapamazlar.
Bugün maliyetleri düşürmek, üretim rampalarının ve ürün lansmanlarının zamanlamasını etkilemelidir. Şirket büyük ölçüde bunun böyle olmadığını savunuyor. Bu, neden bu kesintileri daha önce yapmadıkları sorusunu gündeme getiriyor. Ya kesintiler beklentilerini etkiliyor ya da kesintileri bir yıl önce dönüşüm planlarının bir parçası yapmaları gerekiyordu.
Bu yılın başlarında şirket, Foundry birimini tanıtmak için bir analist etkinliği düzenledi, ancak daha sonra bu işletmenin finansallarını açıklamaları üç ay sürdü. Bunu bir mesajlaşma yanlış adımı olarak yorumladık, şirket teknolojilerinin herkesi yeterince etkileyeceğini ve finansalların sonradan akla geleceğini varsaydı. Ve işte dört ay sonra bir ayakkabı daha düştü.
İletişimde bir klişe, tüm kötü haberleri aynı anda bir araya toplamaktır; bunları zaman içinde sızdırmak, etkisinin acısını artırır. Intel’in bu maddelerden bazılarının zamanlaması için kendi kontrolü dışında nedenleri olduğunu anlıyoruz, ancak çok sayıda tutarlı yanlış adım, değişikliklerini nasıl ileteceklerini anlamadıkları izlenimini artırıyor. Daha da endişe verici olanı, pazarla bağlantılarını kaybetmiş gibi görünüyorlar.
Geçtiğimiz çeyrekte, yönetimin itibarını riske attığını belirtmiştik:
Artık en önemli şey güvenilirlik, büyümeden, teknolojiden daha önemli… Şirketin geçmişi ve kültürünün [bu güvenilirliği yeniden inşa etmesinin] önünde engel olabileceğinden endişeleniyoruz. Şirket, pazar lideriyken edindiği kötü alışkanlıklardan bazılarını hâlâ sürdürüyor. Bunların başında yatırımcıların pazar hakkındaki yorumlarına inandıklarını varsaymak geliyor.
Bir yıl önce “Intel köşeyi dönmüş olabilir” diye yazmıştık ve o tarihten bu yana yapılan hemen her mali duyuru bu öngörünün yanlış olduğunu kanıtladı.
Açık olmak gerekirse, şirketin bir mesajlaşma sorunu olduğunu düşünüyoruz, bir iş sorunu değil. Aslında işi yürütmek için doğru şeyleri yaptıklarını düşünüyoruz. Bizim için, bu son sonuçlardaki en büyük risk, Yönetim Kurulu’nun cesaretini kaybetmesi ve rotayı değiştirmesi. Bu çok büyük bir hata olurdu. Bununla birlikte, yönetim ekibinin yatırımcılar arasındaki algılarını değiştirmek için bazı çok önemli adımlar atması gerekiyor.
Altı yıl önce Intel’in özel şirket olma potansiyeli hakkında yazmıştık. O yazıda, özel şirketin olmasının başlıca faydasının, halka açık piyasaların sürekli incelemesi olmadan büyük değişiklikler yapabilme yeteneği olacağını belirtmiştik. O yazının finansal motivasyonlarına artık katılmasak da, Wall Street’in spot ışığı hakkındaki duygunun geçerliliğini koruduğunu düşünüyoruz. Intel’in önünde en az 18 ay -altı çeyrek- daha zor zamanlar var. Hala bu dönüşümü başarabileceklerine inanıyoruz, ancak piyasaya hitap etme biçimlerini kökten iyileştirmeleri gerekiyor.