“Bluetooth” adı nereden geldi?
Bunun neden doğru cevap olduğunu öğrenin
IBM 3380 Doğrudan Erişimli Depolama Aygıtı (DASD), 1981 yılında 14 inçlik disklerin zirvesini belirledi. Dokuz plaka kullanarak, toplam 1.260 MB kapasiteyle 1 gigabayt sınırını aştı ve iki HDA eşleştirildiğinde sonuçta 2,52 GB’a ulaştı. 1987’de üç kapasiteli bir versiyon sunuldu.
IBM 3380, yalnızca depolama kapasitesi açısından değil, aynı zamanda veri depolama endüstrisi üzerindeki etkisi açısından da devrim niteliğindeydi. Bu, teknolojide önemli bir sıçramayı temsil ediyordu ve işletmelere 1980’lerde artan veri işleme talepleri için gerekli olan benzeri görülmemiş depolama yetenekleri sağlıyordu.
Bir HDA (resimde görüldüğü gibi) yaklaşık 50.000 dolardı, 64 pound ağırlığındaydı ve set, bir metre genişliğinde, bir metre derinliğinde ve iki metre yüksekliğinde, şimdiye kadar diskler için kullanılan en büyük kabinde saklanıyordu. IBM 3380, müşterilere “2,52 milyar karaktere kadar bilgi” depolama yeteneği sundu; bu, önceki IBM depolama aygıtlarının kapasitesinin dört katıydı. Bunun ağır bir maliyeti oldu.
IBM 3380, müşteri gereksinimlerine (örneğin, kontrol işlevleri ve sabit kafa teknolojisi) bağlı olarak çeşitli özellik setlerine sahip farklı modellerde mevcuttu. Bu gereksinimlere dayanarak, IBM 3380 depolama aygıtlarının her biri 97.000 ila 142.000 ABD Doları arasında (1980’lerin doları cinsinden) satıldı. IBM sürücüsünün yüksek maliyeti, sağladığı depolama kapasitesindeki önemli artışla haklı çıktı. Bankacılık, telekomünikasyon ve bilimsel araştırma gibi büyük ölçekli veri depolama gerektiren sektörlerde çok önemli bir rol oynadı.
1991 yılına gelindiğinde IBM, 3,5 inçlik, sekiz plakalı 0663 Corsair HDD’ye 1 GB sıkıştırmıştı ve 2018 yılına gelindiğinde, raftan 16 TB’lik 3,5 inçlik bir Seagate sabit diski satın alabiliyordunuz; 10.000 IBM 3380 HDA.