Neden önemlidir: Mars’a insanlı bir görev, bilim camiasının uzun vadeli bir hedefidir. Ancak yeni bir çalışma bu amaca yönelik önemli bir zorluk ortaya çıkardı: İnsan böbrekleri Kızıl Gezegene yapılan uzun yolculuğa dayanamayabilir. Bilim insanları halihazırda potansiyel çözümleri değerlendiriyor olsa da, çok daha fazla araştırmaya ihtiyaç var.
Elon Musk, insanların 5 ila 10 yıl içinde Mars’a inebileceğine inanıyor. NASA ayrıca bunun bir noktada gerçekleşmesini bekliyor.
Ancak University College London’daki bilim adamlarının yeni araştırması bu isteklere şüphe düşürüyor. Çalışma, böbreklerin yapısının ve fonksiyonunun uzay uçuşu sırasında değiştiğini, galaktik radyasyonun kalıcı hasara neden olduğunu buldu. Nature Communications’da yayınlanan bu çalışma, bugüne kadar uzay uçuşunda böbrek sağlığına ilişkin en büyük analizdir. Aynı zamanda ticari astronotlar için ilk sağlık veri setini de sunuyor.
Araştırmanın ilk yazarı Dr. Keith Siew, “Böbreklerimizi korumak için yeni yollar geliştirmezsek, bir astronotun Mars’a gidebilmesine rağmen dönüşte diyalize ihtiyaç duyabileceğini söyleyebilirim” dedi. UCL Böbrek Tıbbı Departmanındaki Londra Tubular Merkezi’nden.
Uzay uçuşunun astronotlarda kemik kütlesi kaybı, kalp ve görme yeteneğinde zayıflama, böbrek taşı oluşumu gibi sağlık sorunlarına neden olduğu 1970’li yıllardan bu yana açıkça ortaya çıktı. Bunun nedeninin Güneş’ten gelen güneş rüzgarları ve derin uzaydan gelen Galaktik Kozmik Radyasyon (GCR) gibi uzay radyasyonuna maruz kalmanın olduğu teorize edilmiştir. Dünyanın manyetik alanı, alçak Dünya yörüngesinde gerçekleştirilen insanlı uzay uçuşlarına en azından kısmi koruma sağlar. Ay’a seyahat eden 24 kişi, yalnızca altı ila 12 günlük bir süre boyunca, kesintisiz GCR’ye maruz kaldı.
UCL liderliğindeki, beş kıtadaki 40’tan fazla kurumdan oluşan bir araştırma ekibi, insanların Dünya’nın manyetik alanının ötesinde uzun süreler boyunca uzay yolculuğu sırasında karşılaşabilecekleri sağlık koşullarını belirlemek için, veri ve veri kullanarak biyomoleküler, fizyolojik ve anatomik değerlendirmeler de dahil olmak üzere bir dizi deney gerçekleştirdi. 20 çalışma grubundan örnekler. Ayrıca fareleri ve sıçanları içeren 11 uzay simülasyonu gerçekleştirdiler; bunlardan yedisi, 1,5 yıllık ve 2,5 yıllık Mars görevlerine eşdeğer simüle edilmiş GCR dozlarına maruz kalan fareleri içeriyordu.
Bu koşullarda hem insan hem de hayvan böbreklerinin “yeniden modellendiğini”, kalsiyum ve tuz dengesinin ince ayarından sorumlu spesifik böbrek tübüllerinin uzayda bir aydan kısa bir süre sonra büzülme belirtileri gösterdiğini buldular. Olası neden olarak GCR’den ziyade mikro yerçekimi öne sürülüyor ve mikro yerçekimi ile GCR etkileşiminin bu yapısal değişiklikleri hızlandırıp hızlandıramayacağını veya kötüleştirebileceğini belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç var.
Sorunun kabaca ana hatları çizilirken, araştırmacılar olası çözümleri de değerlendiriyor.
UCL Böbrek Tıbbı Departmanı, Londra Tubular Merkezi’nden çalışmanın kıdemli yazarı Profesör Stephen Walsh, korumanın işe yaramayacağını, ancak böbrek hakkında daha fazla şey öğrenildikçe uzun süreli uzay yolculuğunu kolaylaştırmak için teknolojik veya farmasötik önlemler geliştirmenin mümkün olabileceğini söyledi. Biyoloji.
“Astronotlar için geliştirilen herhangi bir ilaç, örneğin kanser hastalarının böbreklerinin daha yüksek dozda radyoterapiyi tolere etmesini sağlayarak, Dünya’da da yararlı olabilir; böbrekler bu açıdan sınırlayıcı faktörlerden biridir” diye ekledi.